Bir nefes buldum onda üstadım. Belki ilk, belki de son. Ama buldum işte. Akciğerim parçalandı üstadım sigaradan. Benim nefese ihtiyacım var. Bu nefese..
Bir can buldum üstadım, ve giydim bu cesete. Canım yandı, yandı her nefeste. Sarılsak düzelirdi belki herşey. Biz sarılmadık üstadım. ‘Biz’ olsak sarılırdık belki ama ‘biz’ de olamadık..
Üzüldüm üstadım, ağladım hatta. Yanaklarım ıslandı severken. Gülmedi de gözlerim özlerken. Hele de geceler üstadım.. Geceler, nefret ettirdi beni yastığımdan.. Başımı koyduğum anda başladı yine eksik kalan bütün hayaller.. Ne hayaller ama! “Tuzlu kahveni içmeye gelecektim, söz vermiştin bana..”
Ne olurdu üstadım bir kahvenin bana da hatrı olsa..?
Ya şimdi üstadım sarılsak ya .. Kollarımız kenetlense bellerimizde.. Gömsek başımızı birbirimizin koynuna.. Yok üstadım yok..
Sarılsak düzelirdi belki herşey. Biz sarılmadık üstadım. 'Biz’ olsak sarılırdık belki ama 'biz’ de olamadık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder